Rak podstawnokomórkowy na pierwszy rzut oka, starszy facet, przed i po zabiegu - zbliżenie Keratinizing rak płaskonabłonkowy skóry na plecach starszego mężczyzny Guzy skóry, pieprzyki i plamy, sekcja 3d warstwy skóry.Trzy rodzaje raka skóry, rak płaskonabłonkowy, rak podstawnokomórkowy, czerniak. 3d renderowanie Keratinizing rak Rak podstawnokomórkowy skóry jest najczęstszym rodzajem nowotworu skóry. Choć nie jest on zwykle groźnym dla życia, konieczne jest wczesne rozpoznanie i leczenie tego rodzaju raka skóry. W tym artykule dowiesz się o przyczynach, objawach, sposobach zapobiegania oraz możliwościach leczenia raka podstawnokomórkowego skóry. Hiperpigmentacja oznacza ciemnienie skóry, gdzie widoczne jest więcej pigmentu. Jest to oczywiście bardziej dramatyczne u psów o jasnej skórze i futrze. Większość przypadków ciemnienia skóry u psa jest wtórna do innych chorób skóry lub problemów metabolicznych, takich jak alergia, infekcja lub zaburzenia endokrynologiczne. Dlaczego skóra mojego psa robi się czarna? […] Rak płaskonabłonkowy skóry. Rak płaskonabłonkowy skóry to rosnący powoli, tworzący przerzuty odległe, złośliwy nowotwór skóry pochodzenia nabłonkowego, cechujący się różnicowaniem komórek w kierunku ulegających rogowaceniu keratynocytów, występujący głównie u rasy białej. Wysoko zróżnicowaną postać tego nowotworu Te nowotwory skóry są powszechne wśród psów w średnim wieku i starszych dużych ras. rak płaskonabłonkowy. rak płaskonabłonkowy (SCC) jest miejscowo inwazyjny, nowotworowy nowotwór skóry, który rozwija się z pierwotnego typu komórek znajdujących się w skórze i błonach śluzowych. Nerwiakowłókniak (neurofibroma) to łagodny nowotwór, który pochodzi od przekształconych komórek Schwanna. Są to komórki budujące osłonki wokół włókien nerwowych. Guzki pod skórą powstają z osłonek nerwów skóry i mogą być zlokalizowany na całym ciele. Medycyna wyróżnia następujące rodzaje nerwiakowłókniaków: . Nowotwory skóry stanowią aż 30% wszystkich nowotworów u psów. Jakie są ich przyczyny? Jak wygląda droga od pierwszej wizyty do rozpoczęcia leczenia? Jakie są najczęściej występujące rodzaje raka skóry u psa? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziesz w naszym poradniku. Przyczyny raka skóry u psa Nie do końca wiadomo, co dokładnie wywołuje chorobę, ale dzięki badaniom naukowym udało się ustalić kilka czynników, które mogą wpływać na jej rozwój. W większości przypadków rak jest wywoływany przez spontanicznie zachodzące mutacje w genach. By rozwinął się nowotwór, nie wystarczy jedna nieprawidłowość, trzeba licznych defektów w chromosomach i molekułach genetycznych – właśnie dlatego choroba nowotworowa zarówno u ludzi, jak i u zwierząt najczęściej pojawia się w podeszłym wieku. Coraz więcej wiadomo o czynnikach środowiskowych, które są odpowiedzialne za rozwinięcie się raka. Wśród nich wyróżniamy między innymi czynniki biologiczne, czyli: wirusy i drobnoustroje chorobotwórcze, pasożyty oraz hormony. Drugą, ważną grupą są czynniki chemiczne, do których można zaliczyć przede wszystkim: barwniki, metale ciężkie, środki konserwujące oraz związki toksyczne. To nie jedyne przyczyny środowiskowe, poza tym istotne są również czynniki fizyczne, między innymi promieniowanie UV. Kto jest najbardziej narażony? Czy rasa ma znaczenie? Tak samo, jak w przypadku każdej innej choroby nowotworowej najbardziej narażone są starsze osobniki. Jednak rasa zwierzaka również nie jest bez znaczenia. Według najnowszych wyników badań część psów może być bardziej narażona na rozwinięcie się danego typu nowotworu skóry. Na przykład rak płaskokomórkowy najczęściej występuje wśród beagli, dalmatyńczyków i whippetów. Z kolei podstawnokomórkowy jest diagnozowany przede wszystkim u owczarków szetlandzkich oraz pudli. Jedną z najbardziej narażonych ras jest golden retriever, ponieważ dotyczy go zwiększone ryzyko zachorowania na aż 5 rodzajów raka skóry u psa, w tym: guz mieszków łojowych;włókniak;guz z komórek tucznych;ziarniak grzybiasty;histiocytoza złośliwa. Do innych ras, u których często diagnozuje się tego typu nowotwory, należą bokser, siberian husky i labrador. Rak skóry u psa – objawy Objawy nowotworu skóry mogą się różnić w zależności od rodzaju i lokalizacji guza. Pierwszym zauważalnym symptomem jest pojawienie się zmiany skórnej. Właśnie dlatego niezwykle ważne jest codzienne oglądanie swojego psa, szczególnie jeśli posiada on długą sierść, w której ciężej dostrzec wszelkie nieprawidłowości. Jak wygląda rak skóry u psa? Zdjęcia, które znajdziesz w internecie, przedstawiają różne rozmiary i kształty guzów. Nigdy nie próbuj sam diagnozować swojego pupila! Każda zmiana powinna zostać zbadana przez lekarza weterynarii! Niektóre nowotwory skóry mogą wywoływać stany zapalne oraz krwawienia. Objawami, które często towarzyszą chorobie, są: swędzenie;nadmierne wylizywanie zmiany;apatia i zmęczenie. Rozpoznanie nowotworu skórnego. O badaniu histopatologicznym Na początku wizyty weterynarz przeprowadza wywiad z opiekunem i bada zmianę palpacyjnie. Czekając na badanie, przypomnij sobie, kiedy dokładanie pojawiły się wszystkie objawy, by lekarz miał możliwie jak największą wiedzę na temat twojego pupila. Podczas oględzin możliwe jest ustalenie, czy guz jest związany z naskórkiem, skórą właściwą czy tkanką podskórną, a także czy zmiana w skórze jest pojedyncza czy rozsiana. Ostateczną diagnozę stawia się dopiero po otrzymaniu wyników badania histopatologicznego. Chociaż badanie laboratoryjne krwi nie jest kluczowe do postawienia rozpoznania, zawsze powinno być wykonane. Pozwala ono ocenić ogólny stan pacjenta i zweryfikować, czy nie pojawiły się objawy wywoływane przez niektóre typy nowotworów. Niezwykle ważne są badania obrazowe. Badanie radiologiczne klatki piersiowej wykonuje się przede wszystkim w celu ocenienia stadium zaawansowania choroby nowotworowej. Bywa niezwykle przydatne także w przypadku guzów naciekających oraz zamian zlokalizowanych blisko kości. USG jamy brzusznej, a w szczególności śledziony, wątroby i nerek jest wykorzystywane do oceny stopnia zaawansowania raka skóry u psa w przypadku występowania guzów składających się z komórek tucznych. Poza tym obydwa badania pozwalają ocenić stan węzłów chłonnych. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa to najważniejsze badanie w przypadku zmian na skórze psa. W zależności od rodzaju i lokalizacji zmiany pozwala ona na ostateczną diagnozę lub określenie stopnia złośliwości nowotworu skóry. Badania kliniczne są niezwykle ważne w diagnostyce i absolutnie nie powinno się z nich rezygnować. Leczenie nowotworu u psa W przypadku pojedynczych zmian skórnych najlepsze efekty daje leczenie chirurgiczne. Niestety całkowite usunięcie zmiany nowotworowej skóry może okazać się niemożliwe w przypadku guzów naciekających lub w sytuacji, kiedy przed zabiegiem przeoczono przerzuty. Czasem zdarza się, że zmiana zostanie usunięta ze zbyt małym marginesem bezpieczeństwa, co skutkuje wznową i rozrostem nowotworu. W przypadku, kiedy chirurgiczne leczenie guza skóry okazuje się niewystarczające, lekarze zwykle zalecają chemioterapię. Część nowotworów jest całkowicie odpornych na działanie cytostatyków, inne reagują dobrze na wybrane z nich. Tego typu leczenie bardzo obciąża organizm, dlatego w przypadku pacjentów w podeszłym wieku i ogólnym złym stanie może okazać się niemożliwe do przeprowadzenia. Radioterapia jest trudnodostępna w Polsce, w związku z czym stosuje się ją niezwykle rzadko. Poza wyżej wymienionymi metodami niezbędne jest stosowanie dodatkowego leczenia, które wzmocni organizm pacjenta, zalicza się do nich między innymi płynoterapia. Rokowania. Jakie są szanse na wyleczenie? Istnieją różne rodzaje raka skóry u psa i każdy z nich jest inny, w związku z czym nie sposób jednoznacznie określić szans na wyleczenie. Wcześnie leczone guzy o charakterze łagodnym zwykle nie powracają po ich wycięciu, ale przy niektórych nowotworach dających przerzuty rokowania są ostrożne. Nie bez znaczenia jest również wiek psa, młody zwierzak ma o wiele większe szanse na przeżycie chemioterapii i całkowite wyleczenie. Rodzaje nowotworów skóry Rak skóry u psa może atakować różne tkanki i przybierać różnorodne formy. Najczęściej spotyka się łagodne nowotwory, które nie dają przerzutów. Wśród nich wyróżnia się przede wszystkim: raka podstawnokomórkowego;tłuszczaka;brodawczaka;histiocytomę skórną. Złośliwe nowotwory skóry występują dwa razy rzadziej, są to między innymi: czerniak;mięsak;rak płaskonabłonkowy;guz komórek tucznych. Rak płaskonabłonkowy skóry u psa Ten złośliwy typ nowotworu stanowi ok. 5% wszystkich zachorowań na raka skóry u psa. Zmiany zwykle pojawiają się w miejscach słabo owłosionych, które są narażone na działanie promieniowania UV, czyli na kończynach, mosznie, nosie, palcach oraz wargach, jednak zdarzają się przypadki guzów w jamie ustnej. Najczęściej przybiera formę pojedynczej, wrzodziejącej zmiany, ale wraz z rozwojem choroby pojawia się owrzodzenie i krwawienie. Kluczowe jest szybkie usunięcie guza, a w przypadku, kiedy nie jest to możliwe, stosuje się krioterapię lub miejscową chemioterapię. Mastocytoma, czyli guz z komórek tucznych Mastocytoma stanowi aż 20% wszystkich zachorowań na nowotwór skóry u psa. Chociaż dotyka głównie starszych osobników, zdarza się, że diagnozuje się ją nawet u kilkumiesięcznych szczeniąt. Zmiany o niskim stopniu złośliwości zwykle są pojedyncze i wolno rosną, natomiast agresywne guzy często występują mnogo oraz charakteryzuje je szybki przyrost. Wspólną cechą dla wszystkich zmian tego typu jest czerwone ubarwienie spowodowane wydzielaniem się to nie jedyny skutek działania tej substancji, wywołuje ona również takie objawy, jak: niedokrwistość;owrzodzenie żołądka;wymioty;czarne stolce;perforację jelita. Podstawą leczenia jest usunięcie zmiany w obrębie zdrowej tkanki z odpowiednim marginesem bezpieczeństwa. Dodatkowo stosuje się również chemioterapię i radioterapię. Mięsaki tkanek miękkich Mięsaki tkanek miękkich stanowią ponad 20% wszystkich nowotworów złośliwych skóry. Głównie występują u psów w średnim i starszym wieku. Guzy tego typu często osiągają duże rozmiary i dają przerzuty do odległych narządów wewnętrznych, jak np. żołądek, śledziona czy wątroba. Nierzadko wrastają w okoliczne tkanki miękkie, co utrudnia ich chirurgiczne usunięcie i zmniejsza szanse na całkowite wyleczenie zwierzaka. Guz mieszków włosowych i gruczołów łojowych Rak skóry u psa może wywodzić się również z komórek budujących mieszki włosowe czy gruczoły łojowe. Większość z nich ma charakter łagodny, z wyłączeniem gruczolakoraków, które są złośliwe i wymagają natychmiastowej interwencji chirurgicznej. Występuje często u psów w starszym wieku, ale zdarzają się również przypadki zachorowań wśród młodszych pacjentów. Bezwłose guzy przybierają różne kształty i rozmiary w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Profilaktyka. Jak zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka skóry u psa? Rak skóry u psów powstaje w wyniku licznych mutacji zachodzących w chromosomach i molekułach genetycznych. Co prawda nie da się całkowicie wyeliminować ryzyka zachorowania, ale można znacznie je zmniejszyć. Podstawą profilaktyki powinna być ochrona zwierzaka przed szkodliwym promieniowaniem UV. Pies nie powinien wychodzić w godzinach najsilniejszego nasłonecznienia, warto również pamiętać, by nie strzyc pupila zbyt krótko i stosować kremy ochronne z filtrem UV dla zwierząt. Poza tym należy zadbać o to, by czworonóg nie miał dostępu do żadnych substancji toksycznych oraz spożywał wysokiej jakości karmę. Nie zawsze da się zapobiec zachorowaniu, ale dzięki regularnej kontroli skóry można szybko zauważyć zmiany i rozpocząć leczenie, co znacznie zwiększa szanse zwierzęcia na przeżycie. Pamiętaj, że aż 2/3 zmian guzów u psów to zmiany o charakterze łagodnym, które leczy się stosunkowo łatwo. Rak skóry u psa to nie wyrok. Jeśli zauważysz o swojego pupila guzek, nie przejmuj się. Przede wszystkim może być to zmiana dermatologiczna, a nawet jeżeli twój zwierzak zachorował na nowotwór, nie musi to oznaczać smutnego zakończenia. Guzy mogą być łagodne i złośliwe, a szanse na całkowite wyleczenie każdego z nich mogą różnić się od siebie. Pamiętaj, że im wcześniej udasz się do lekarza, tym większe prawdopodobieństwo, że twój pupil wyzdrowieje! płyn gromadzi się wewnątrz torbieli skóry u psów, powodując obrzęk na powierzchni skóry. Zdjęcie: dr James Askew, DVM Czy twój pies cierpi na torbiele skóry? a może znalazłeś guzek skóry i nie jesteś pewien czy to torbiel czy nie., tak czy inaczej, w tym artykule mogę pomóc ci zrozumieć, co torbiele skórne u psów są, co z nimi zrobić, i kiedy się martwić. torbiele skórne u psów Ralph był jasnookim owczarkiem niemieckim. rodzina przywiozła go do mojej kliniki, ponieważ pękła torbiel na ramieniu psa, pozostawiając lepki bałagan w futrze. Ralph miał kilka torbieli, które pojawiały się od czasu do czasu. Tym razem jednak otwarta rana została zainfekowana i wymagała oczyszczenia i antybiotyków., torbiele wydają się występować w średnim wieku lub starszych psów i są najczęściej związane z ras takich jak owczarki niemieckie, bokserki i Cocker spaniele. technicznie rzecz biorąc, torbiel jest workiem w skórze wyłożonym komórkami wydzielniczymi. Płyn gromadzi się wewnątrz worka, powodując obrzęk na powierzchni skóry. Niektóre torbiele pozostają płynne, podczas gdy dla innych, ciecz wysycha z czasem, pozostawiając twardszy, seropodobny materiał wewnątrz., torbiele skóry u psów nie są niebezpieczne, choć czasami to, co wygląda jak torbiel jest rzeczywiście guz. Dlatego należy omówić grudki i guzki psa z lekarzem weterynarii. Zdjęcie: indichick czy torbiele skóry u psów są niebezpieczne? nie, torbiele same w sobie nie są niebezpieczne. największym ryzykiem związanym z torbielami jest to, że guzek jest błędnie diagnozowany jako torbiel, podczas gdy w rzeczywistości jest to guz., aby tego uniknąć, większość lekarzy weterynarii wbije cienką igłę w guzek i odsysa strzykawkę. Torbiel powinna dawać małą próbkę rdzenia wewnętrznego, co jest łatwym sposobem potwierdzenia diagnozy. inne oznaki, że guzek u psa jest torbielą skórną to: guzek ma okrągły kształt. bryła ma wyraźne krawędzie i możesz czuć się dookoła. jest powierzchowna, co oznacza, że można ją podnieść i odsunąć od tkanek leżących u podłoża., nie swędzi (swędzenie może być oznaką szczególnego agresywnego typu nowotworu skóry). wolno rośnie. To powiedziawszy, zawsze najlepiej, aby każdy nowy guzek był sprawdzany przez weterynarza. Zmierz i zapisz rozmiar guzka i zrób zdjęcia, aby Ty lub twój weterynarz mogli zobaczyć, czy guzek jest coraz większy. torbiele skóry u psów nie są ogólnie niebezpieczne, ale jeśli się zarazić, nadszedł czas, aby zobaczyć się z weterynarzem., Zdjęcie: s2ublack Jak wygląda torbiel u psa? znajduje się na powierzchni skóry lub tuż pod powierzchnią. czuje się jak okrągły guzek. jest miękki lub wypełniony płynem. torbiele na powierzchni są często łyse i związane z plastrem wypadania włosów. gdy ciśnienie gromadzi się wewnątrz torbieli psa, czasami rozwija się słaby punkt. Następnie, jeśli torbiel zostanie wybita, może pęknąć z płynem wyciekającym przez ten słaby punkt. zawartość torbieli różni się znacznie, w zależności od typu., Możemy znaleźć wszystko, od przezroczystej, słomkowej cieczy w środku po popielaty, serowy materiał. pamiętasz Ralpha? Jego torbiel miała zawartość przypominającą ser, ale rozwinęła się wtórna infekcja. czy karma dla Twojego zwierzaka została wycofana? Sprawdź teraz: Blue Buffalo • Science Diet • Purina • Wellness • 4health • Canine Carry out • Friskies • Taste Of The Wild • Zobacz ponad 200 marek… sprawdź teraz!, operacja zwykle nie jest wymagana Jeśli twój weterynarz potwierdzi, że guzek jest torbielą, nie ma potrzeby jego usuwania. wskazania do usunięcia obejmują: torbiele, które złapać pod kołnierzem lub uprzęży, lub są uszkodzone, gdy pies jest szczotkowany torbiel pęknięcia, który jest zainfekowany (jak Ralph był) i nie reaguje na antybiotyki chirurgiczne usunięcie torbieli skóry u psów jest stosunkowo prosta procedura, w zależności od lokalizacji., Operacja Twojego zwierzaka może być często wykonywana pod sedacją i znieczuleniem miejscowym, gdy dostęp do torbieli jest łatwy. pies jest przygotowany do chirurgicznego usunięcia torbieli skóry. Zdjęcie: Muszka Weterynarz czy należy zrobić torbiel psa? nie, proszę go nie otwierać. Wyciskanie torbieli może wymusić jego zawartość do otaczającej tkanki, gdzie wywołuje reakcję ciała obcego, powodując obrzęk i stan zapalny., ale jeśli pęknie torbiel, co zdarza się od czasu do czasu, wykonaj następujące czynności: przycinaj włosy i umyj obszar słabą słoną wodą. delikatnie wydoić resztę zawartości torbieli. Monitoruj Otwór pod kątem oznak infekcji, takich jak śmierdząca, żółto-zielona wydzielina. przyjemną rzeczą w świeżo pękniętej torbieli jest to, że guzek znika na chwilę. Ale jest to tylko tymczasowe, ponieważ podszewka jest nadal obecna i może wydzielać więcej materiału. Oznacza to, że gdy skóra się zagoi, torbiel powoli się napełni., a co do Ralpha, to przewiduję, że zarażona przez tego psa torbiel wyleczy się i nie spowoduje dalszych problemów … do następnego razu pęknie. Ta zawartość zdrowia zwierząt domowych została napisana przez lekarza weterynarii, dr Pippa Elliott, BVMS, MRCVS. Ostatnio przeglądane: Wrzesień 2010 2, 2019. jeśli masz pytania lub wątpliwości, zadzwoń do weterynarza, który jest najlepiej wyposażony, aby zapewnić zdrowie i dobre samopoczucie Twojego zwierzaka., Ten artykuł służy wyłącznie celom informacyjnym i nie zastępuje profesjonalnej porady medycznej, diagnozy lub leczenia. Zobacz dodatkowe informacje. Choroby skóry psów mogą być związane z inwazją pasożytów zewnętrznych, alergią, zakażeniami bakteryjnymi i grzybiczymi, zmianami nowotworowymi, ale też schorzeniami uwarunkowanymi genetycznie. Sprawdź, dlaczego pies się drapie, które choroby skóry psów są niebezpieczne, jak leczyć dermatozy u psów i jak im zapobiegać. Czym są dermatozy?Rodzaje chorób skóry u psaGrzybica skóryChoroby bakteryjne:Choroby alergiczne:Choroby związane z inwazją pasożytów:Choroby skóry związane z nieprawidłową gospodarką hormonalną:Nowotworowe i paranowotworowe zmiany skórne:Choroby skóry uwarunkowane genetycznie:Jak leczyć choroby skóry u psa? Czym są dermatozy? Dermatozy to inaczej schorzenia dotyczące skóry. Tworzą dużą grupę chorób mających różne przyczyny, ale podobne objawy. Ich przebieg często wiąże się z przerzedzeniem włosów, miejscowym wyłysieniem, swędzeniem i dyskomfortem u pupila. Rodzaje chorób skóry u psa Przyczyną około 30% wszystkich wizyt z psem w przychodniach weterynaryjnych są kwestie dermatologiczne. Można więc uznać, że to problem powszechny, ale nie należy go bagatelizować. Grzybica skóry Najczęściej ma charakter powierzchowny. Zmiany są wyrażone w formie wyłysień, które mają półokrągły lub okrągły kształt. Mogą pojawić się też strupki. Choroba dotyka przede wszystkim starsze psy lub te z osłabioną odpornością. Leczenie polega na stosowaniu leków miejscowo, w obrębie zmian skórnych lub ogólnoustrojowo, jeśli grzybica ma ciężki przebieg. Ponadto, warto równolegle wzmacniać układ immunologiczny zwierzęcia. Mogą występować również grzybice głębokie, które leczy się ogólnie. Terapia jest długotrwała i skomplikowana, a na skórze po chorobie pozostają ślady. Choroby bakteryjne: Bakterie powodują powierzchowne lub głębokie zapalenia skóry. Za rozwój infekcji mogą odpowiadać bakterie naturalnie występujące na skórze psa, ale też i takie, które zostały na nią przeniesione, np. za pomocą śliny innego psa, ciał obcych lub owadów. Choroby alergiczne: Atopowe zapalenie skóry u psa (AZS) To przewlekła dolegliwość, która może mieć przyczyny genetyczne i środowiskowe. Objawy są manifestacją nadmiernej odpowiedzi immunologicznej organizmu psa na różne czynniki, np. alergeny roztoczy kurzu domowego, pleśni, pyłków roślin. Skutkiem tego jest pojawienie się świądu oraz charakterystycznych zmian skórnych (rumienia i z czasem wyłysień). Pies liże i wygryza miejsca, w których czuje świąd, co może doprowadzić również do powikłań bakteryjnych. Alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS) Ślina pcheł jest silnym alergenem, na którą niektóre psy mogą się uczulić. Objawy alergii to świąd, wyłysienia na skórze i silny dyskomfort skutkujący uporczywym drapaniem się pupila. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych i wyeliminowaniu pcheł ze skóry i najbliższego otoczenia psa. Alergia kontaktowa Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry ma podłoże immunologiczne. Organizm uwrażliwia się na niektóre substancje i jeśli jedna z nich będzie miała kontakt ze skórą, skieruje przeciwko niej odpowiedź immunologiczną. Objawy skórne mają postać rumienia, dodatkowo mogą pojawiać się grudki, krosty i strupki. Proces zapalny często jest wikłany przez bakterie i grzyby, które utrudniają gojenie się ran. Alergeny odpowiadające za rozwinięcie się alergii kontaktowej to między innymi: nikiel (obroża z dodatkiem niklu);chrom;detergenty;herbicydy;bluszcz;chryzantema;dalia;sosna. Alergia pokarmowa psa Objawy alergii pokarmowej u psów manifestują się przede wszystkim na skórze. Pies czuje świąd, dlatego drapie skórę, liże ją lub wygryza. Pojawia się stan zapalny, który często należy dodatkowo łagodzić za pomocą leków przeciwzapalnych. Jedyną skuteczną metodą leczenia jest zmiana diety – stosowanie karmy hipoalergicznej lub diety eliminacyjnej. Choroby związane z inwazją pasożytów: Świerzb uszny Świerzbowiec uszny atakuje ucho zewnętrzne psa. Jego obecność w uchu często jest związana z pojawieniem się ciemnej wydzieliny wewnątrz małżowiny. Charakterystycznym objawem jest świąd. Pies drapie się, potrząsa uszami i ociera się nimi o różne przedmioty, by poczuć ulgę. Leczenie zazwyczaj nie jest trudne i objawy często już po kilku-, kilkunastu godzinach ustępują. Jednak bardzo istotne jest, aby przeprowadzić terapię do końca- zgodnie z zaleceniami lekarza. Pamiętaj, by zaglądać do uszu psa co jakiś czas. To szczególnie ważne, jeśli pupil ma oklapnięte uszy i tendencję do nawracających zapaleń ucha. Część preparatów, które zapewniają ochronę przed pasożytami zewnętrznymi, chroni też przed inwazją świerzbowca. Dlatego nie zapomnij o regularnym stosowaniu ochrony przed ektopasożytami. Świerzb drążący Pasożyt drąży korytarze w zewnętrznych warstwach skóry psa, co wiąże się z ogromnym świądem i dyskomfortem pupila. Zmiany pojawiają się najczęściej w obrębie brzucha i pachwin, choć mogą się szybko rozprzestrzeniać. Choroba jest niebezpieczna nie tylko dla psów, ale także dla ludzi i innych gatunków zwierząt ze względu na wysoką zaraźliwość. Nużyca Chorobę powoduje inwazja nużeńców (Demodex canis). Jest też często nazywana demodekozą. Pasożyty żerują w obrębie mieszków włosowych i powodują ich zapalenie. Włosy z czasem zaczynają wypadać, a pies czuje duży dyskomfort i świąd. Nużyca przybiera postać miejscową, która charakteryzuje się niewielką ilością zmian skórnych, zlokalizowanych głównie w obrębie pyska (charakterystyczne „okulary”) i przestrzeni międzypalcowych. Istnieje też postać uogólniona. Mówi się o niej, gdy pies ma więcej niż 12 zmian skórnych na całym ciele lub gdy zmiany mają dużą średnicę. Diagnostyka i leczenie nie zawsze są łatwe, ponieważ pasożyty bytują w mieszkach włosowych. Należy zaznaczyć, że nużeńce naturalnie występują na skórze psów, jednak w niewielkiej ilości. Sprawny układ immunologiczny psa nie pozwoli pasożytom na rozwinięcie się inwazji, dlatego choroba dotyka przede wszystkim psy, których odporność jest osłabiona. Choroby skóry związane z nieprawidłową gospodarką hormonalną: Zmiany skórne mogą też być spowodowane zaburzeniem proporcji poszczególnych hormonów w organizmie psa. Do najczęstszych przyczyn należą niedoczynność lub nadczynność tarczycy oraz nadczynność kory nadnerczy (zespół Cushinga). Objawy są wówczas wyrażone w formie wyłysień lub przerzedzenia się włosów, a także zmian grubości i elastyczności skóry. Leczenie polega na unormowaniu stężenia hormonów w organizmie. Nowotworowe i paranowotworowe zmiany skórne: Mogą to być np. włókniaki, naczyniaki, tłuszczaki lub nowotwory złośliwe – włókniakomięsaki czy czerniaki. Postępowanie zależy od stopnia złośliwości nowotworów, dlatego zaleca się badać wszystkie guzy. Zmiany mogą też być spowodowane zwapnieniem skóry, która zaczyna gromadzić nadmiar jonów wapnia. Przyczyną takiego stanu mogą być między innymi zaburzenia hormonalne, np. na tle nadczynności kory nadnerczy. Choroby skóry uwarunkowane genetycznie: Idiopatyczna mucynoza Schorzenie polega na gromadzeniu się mucyny, czyli kwasu hialuronowowego, proteoglikanów i siarczanu chondroityny. Objawem jest nadmierne pofałdowane skóry lub powstanie drobnych pęcherzyków z lepką wydzieliną na jej powierzchni. Mucyna gromadzi się obficie najczęściej w okolicy tylnych kończyn i brzucha – to tam objawy są przeważnie najsilniej wyrażone. Leczenie polega na łagodzeniu objawów. Schorzenie może mieć charakter nawracający. Choroba często dotyka psy rasy shar pei[AK2] . Wyłysienia rozjaśniające kolor sierści Włosy matowieją i stają się suche. Z czasem zaczynają wypadać (głównie włosy puchowe), a te ościste wyglądają, jakby zostały rozjaśnione. Pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj między 3 miesiącem a 3 rokiem życia psa. Z czasem może dojść do miejscowych wyłysień, a nawet do łojotoku ze świądem. Choroba częściej występuje u psów o umaszczeniu błękitnym. Jak leczyć choroby skóry u psa? Aby skutecznie wyleczyć chorobę skóry, należy w pierwszej kolejności ustalić jej przyczynę. To bardzo ważne, ponieważ nie ma jednego uniwersalnego schematu postępowania. Dermatozy wymagają szczegółowej diagnostyki, przeprowadzonej przez lekarza weterynarii. Specjalista w pierwszej kolejności przeprowadzi obszerny wywiad dermatologiczny, który pomoże ustalić prawdopodobne przyczyny zmian skórnych u psa. Następnie wykona badania dodatkowe – zeskrobiny, wymazy, badania krwi, badania mykologiczne, mikroskopowe lub inne, w zależności od możliwej przyczyny schorzenia. Grzybica skóry wymaga podania leków przeciwgrzybiczych i wzmocnienia odporności, choroby bakteryjne wymagają antybiotykoterapii, a schorzenia nowotworowe i paranowotworowe niejednokrotnie wymagają agresywnego leczenia – chemioterapii, radioterapii lub interwencji chirurgicznej. Domowe sposoby czy leczenie szamponami lub innymi preparatami ze sklepów zoologicznych nie będzie skuteczne, dlatego lepiej nie zwlekać z wizytą w przychodni weterynaryjnej. Długość leczenia zależy od przyczyny choroby. Grzybice mogą wymagać kilkutygodniowego leczenia, ale np. przy świerzbie usznym poprawa stanu zdrowia psa jest już zazwyczaj widoczna po jednym podaniu leku. W przypadku alergii skuteczną metodą leczenia jest unikanie ekspozycji na alergeny. W przypadku APZS, leczenie polega na podaniu preparatów zabezpieczających psa przed pchłami, których żerowanie na skórze pupila jest u niego przyczyną nadwrażliwości. Lekarz weterynarii, oprócz podania psu leków mających na celu usunięcie przyczyny schorzenia, może zastosować także inne preparaty, które złagodzą nieprzyjemne objawy towarzyszące, np. swędzenie, dyskomfort i ból. Część z nich może też działać przeciwzapalnie i wspomagać terapię. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 169 Brak głosów. Oceń artykuł! Jak wykryć raka skóry u psów - Jak Zawartość: Kroki Pytania i odpowiedzi społeczności Porady Ostrzeżenia Inne sekcje Większość ludzi nie uważa, że ​​ich pies może zachorować na raka skóry. Prawda jest taka, że ​​rak skóry jest często diagnozowany u psów. Istnieją trzy główne typy raka skóry u psów, z których wszystkie mogą zagrażać życiu. Niezależnie od typu psa, wczesne wykrycie i diagnoza są kluczem do zwiększenia jego szans na wyzdrowienie. Kroki Część 1 z 3: Wczesne wykrywanie raka skóry Rutynowo badaj swojego psa pod kątem oznak raka skóry. Jak w przypadku wszystkich chorób, wczesne wykrycie objawów daje największą szansę na pomyślny wynik. Rutynowe cotygodniowe badania całego ciała. Przesuwaj dłońmi po każdym centymetrze psa, aby wyczuć jakiekolwiek grudki lub guzy. Twój pies prawdopodobnie polubi tę uwagę i może pomyśleć, że to rodzaje raka skóry wyglądają inaczej. W przypadku jednego powszechnego typu raka płaskonabłonkowego skóry pojawia się rana krwotoczna, która nie goi się kremami ani antybiotykami. Te rany są na ogół czerwone i mogą wyglądać jak wrzód. Monitoruj wszelkie grudki pod kątem zmian w rozmiarze lub kolorze. Jeśli zauważysz guzek lub guzek na skórze psa, dokładnie sprawdź resztę ciała psa pod kątem dalszych grudek. Użyj linijki z podziałką centymetrową, aby zmierzyć najszerszą część guza i zapisz pomiar wraz z kolorem i innymi znakami związanymi z grudką. Codziennie sprawdzaj guzek, aby zobaczyć, czy zniknął. Skontaktuj się z weterynarzem. Jeśli monitorowany guzek nie zniknie w ciągu kilku dni lub nie powiększy się, skontaktuj się z weterynarzem. Ponadto, jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii: Szybki wzrost rozmiaruObrzęk otaczającej skóryZaczerwienienie guza lub skóry wokół niegoOwrzodzenieDrenaż płynuGuzek swędzi po dotknięciu lub pies go swędzi Pamiętaj, że istnieją narośla, które nie są złośliwym rakiem skóry. Większość guzów, które można znaleźć na psach, to po prostu guzy tłuszczowe, a nie rak. Pamiętaj, że są rzeczy, które wyglądają jak rak skóry, ale w rzeczywistości nie są lub nie są złośliwe. Dlatego tak ważne jest, aby zachować spokój i uzyskać profesjonalną opinię, zanim podejrzewasz najgorsze. W rzeczywistości niektóre z najczęstszych rodzajów raka skóry u psów, takie jak rak płaskonabłonkowy, wymagają chirurgicznego usunięcia, ale zwykle nie wymagają chemioterapii ani radioterapii. Część 2 z 3: Diagnozowanie i leczenie raka skóry Uzyskaj diagnozę medyczną. Podczas gdy wszystkie trzy główne nowotwory skóry u psów mają swoje własne cechy, żadnego z nich nie można definitywnie zdiagnozować na podstawie samego spojrzenia na nie. Właściwa diagnoza opiera się na dokładnym zbadaniu komórek w guzie. W tym celu weterynarz wbija cienką igłę w podejrzany guzek, cofa igłę, aby wypełnić igłę komórkami, a następnie bada te komórki pod mikroskopem. Czasami trzeba będzie zbadać większy fragment guza (biopsja) lub cały guz w celu ustalenia prawidłowej raka skóry. Najbardziej zalecanym leczeniem jest usunięcie chirurgiczne, w wielu przypadkach lecznicze. Aby uzyskać jak najlepszy wynik, operację najlepiej wykonać szybko po postawieniu diagnozy. Postępuj zgodnie z instrukcjami dotyczącymi dalszej opieki. Bardziej agresywne guzy mogą wymagać radioterapii lub chemioterapii. Te dodatkowe terapie są potrzebne w celu wyleczenia raka lub, w niektórych przypadkach, spowolnienia wzrostu raka i zapewnienia psu ulgi w postępującym rozwoju raka. Każdy przypadek jest inny i tylko Twój lekarz weterynarii może pomóc Ci w podjęciu decyzji o najlepszym sposobie postępowania. Część 3 z 3: Nauka o typach raka skóry u psów Dowiedz się o guzach komórek tucznych. Guzy komórek tucznych są najczęstszymi guzami skóry u psów. Prawie jedna czwarta wszystkich guzów skóry jest tego typu. Na skórze guzy komórek tucznych zwykle wyglądają jak wypukłe, solidne, malinowe guzy, ale ich wygląd może się różnić. Zwykle są to zmiany pojedyncze, ale w niektórych przypadkach mogą występować liczne guzki. Niektóre z nich mogą mieć owrzodzoną (surową) skórę. Wielokrotnie guzy komórek tucznych swędzą, a otaczająca ich skóra jest tuczne to komórki krwi, które są częścią układu odpornościowego i są wytwarzane w odpowiedzi na alergeny i stany zapalne. Nie wiadomo, dlaczego niektóre komórki tuczne rozwijają się w guzy, ale jest bardziej prawdopodobne u psów w wieku 8-10 lat i niektórych ras (mopsy, bokserki, teriery bostońskie i rhodesian ridgeback). Poznaj złośliwe czerniaki. Czerniaki to guzy powstające z komórek barwnikowych skóry. U psów najczęściej występują na skórze, paznokciach i ustach. Podczas gdy czerniaki skóry są zwykle łagodne (nie rozprzestrzeniają się), te na palcach u nóg i ustach są zwykle agresywne, trudne do leczenia i często rozprzestrzeniają się na inne części ciała. Czerniaki występują częściej na głowie i przednich nogach starszych psów. Sznaucery i dobermany Pincher mają wysoki wskaźnik tego typu są to wypukłe, ciemne grudki. Te w ustach mogą przeszkadzać w jedzeniu, powodować ślinienie się lub krwawienie z pyska psa i powodować nieświeży oddech. Czerniaki paznokci mogą powodować puchnięcie palca u nogi, odpadanie paznokcia i utykanie czerniaki NIE są ciemne i będą miały ten sam kolor co otaczająca je się o raku kolczystokomórkowym. Ten typ raka skóry występuje rzadziej u psów niż guzy z komórek tucznych i czerniaka. U ludzi jest to związane z ekspozycją na słońce, ale nie jest to prawdą w przypadku psów, ponieważ ich futra zapewniają ochronę przed słońcem. Psy z małą sierścią lub psy o jasnym umaszczeniu mogą zachorować na raka skóry wywołanego słońcem, ale nie jest to zbyt częste. Podobnie jak inne rodzaje raka skóry, występuje częściej u psów w średnim wieku i starszych. Raki płaskonabłonkowe mogą wyglądać jak wypukłe grudki z owrzodzoną skórą. Pytania i odpowiedzi społeczności Mam małą samicę wysterylizowaną mieszanką pasterską. Ma dwa rany na boku, które liże. Wydawało się, że są strupami. Czy to mógł być rak? Twój weterynarz byłby najlepszą osobą do konsultacji w tej sprawie. Powodzenia! Mój pies ma biały guzek na plecach. Co to mogło być? Nie powinieneś jeszcze się denerwować, ale zdecydowanie sugeruję zabranie psa do gabinetu weterynaryjnego w celu diagnozy. Moja 15-letnia suczka ma na łapie mały czerwony guzek, który zniknął i teraz wraca. Obsesyjnie liże i nie zostawi tego w spokoju, kiedy jej powiem. Wsparcie! Wypróbuj kołnierz ze stożkiem. Jeśli ustąpi po tym, jak zostawi ją samą na chwilę, może to być pęcherz. Jeśli powraca, udaj się do weterynarza. Mój 19-letni pies ma raka. Weterynarz nie będzie operował, czemu nie? Ponieważ twój pies jest bardzo stary jak na psa. Jeśli operują go teraz, może nie wyzdrowieć, więc nie podejmują ryzyka. Kochaj dużo psów i spraw, aby pozostałe miesiące były jak najbardziej szczęśliwe. Porady Jeśli mieszkasz w bardzo słonecznym klimacie, rozważ użycie kremu przeciwsłonecznego dla zwierząt domowych na odsłoniętych lub lekko owłosionych miejscach psa (pysk, nagie skóry, uszy). Używaj tylko kremów przeciwsłonecznych dla zwierząt domowych na swoim psie, a nie ludzkich filtrów przeciwsłonecznych. Ostrzeżenia Nie gol psa latem. Sierść pomaga chronić skórę psa przed światłem słonecznym. Choroby skóry u psa są najczęściej spowodowane drobnoustrojami, alergiami, pasożytami lub zmianami hormonalnymi. Pierwszym sygnałem alarmującym o patologii jest zwykle świąd i zmiana zachowania pupila. Leczenie problemów dermatologicznych u psa jest złożonym i długotrwałym jest największym narządem psiego organizmu. Stanowi około 12% masy ciała zwierzęcia. Ochrania narządy wewnętrzne przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych, ułatwia poruszanie się i wraz z sierścią zapewnia izolację termiczną. Niestety, jest bardzo wrażliwa, dlatego choroby i zmiany skórne u psa to częsta przypadłość. Wszystkie z nich powinny być zbadane przez lekarza weterynarii. Przyczyny chorób skóry u psa Problemy skórne u psa są spowodowane działaniem drażniących czynników zewnętrznych lub są jednym z objawów chorób i patologii toczących się wewnątrz organizmu. Należą do nich: alergie (pokarmowe, skórne, kontaktowe),zakażenia bakteryjne,pasożyty skórne (pchły, świerzb, nużeniec),zaburzenia hormonalne (niedoczynność tarczycy),niedobory żywieniowe,cukrzyca,choroby wątroby,procesy nowotworowe. Ogólne objawy chorób skóry u psa Choroby skóry u psa objawiają się w różny sposób, jednak najczęściej są to świąd, zmatowienie i obfite wypadanie sierści, przetłuszczanie się skóry, brzydki zapach. Zwierzę nieustannie się drapie, wylizuje lub gryzie swędzące miejsca, jest niespokojne, rozdrażnione, niekiedy także agresywne lub apatyczne. Pojawia się także zaczerwienienie skóry u psa oraz różnego rodzaju wykwity: zmiany ropne, krostki, grudki, strupy, guzy, otwarte rany, wrzody, pęcherze, owrzodzenia lub plamy. Zmiany skórne w przebiegu chorób dermatologicznych najczęściej pojawiają się na grzbiecie, na uszach, w przestrzeniach międzypalcowych, na nosie lub w okolicy warg. Niekiedy objawy nie są jednoznaczne, dlatego zawsze wymagana jest szczegółowa diagnostyka. Atopowe zapalenie skóry u psa Atopowe zapalenie skóry u psa jest najczęściej rozpoznawaną chorobą dermatologiczną u czworonogów. Jest to reakcja nadwrażliwości u osobników predysponowanych genetycznie, które pojawia się między 1. a 3. rokiem życia zwierzęcia. Ma charakter przewlekły, dolegliwości utrzymują się przez cały rok lub nawracają okresowo. Pojawiają się w wyniku kontaktu z alergenem (kurzem, pleśnią, pyłkami roślin). Objawy atopowego zapalenia skóry u psa to przede wszystkim świąd, rumień, przebarwienia skóry i łysienie. Zwierzę uporczywie się drapie, ociera o meble lub wystające rzeczy. Na skórze powstają liczne rany, które bardzo szybko są zasiedlane przez bakterie i inne drobnoustroje. Zmiany skórne u psa pojawiają się zwykle na pysku, bokach ciała, pachwinach, pachach oraz na łapach. Leczenie atopowego zapalenia skóry u psa trwa przez całe życie. Stosuje się kąpiele, maści glikokortykosteroidowe, które niekiedy są łączone z doustną terapią przeciwalergiczną (leki sterydowe, antyhistaminowe). Ważne są też leczenie chorób towarzyszących i suplementacja nasyconych kwasów tłuszczowych. Zalecane jest także stosowanie specjalnej hipoalergicznej karmy dla psów z atopowym zapaleniem skóry, którą można kupić u weterynarza. Bakteryjne zapalenie skóry u psa Bakteryjne zapalenie skóry u psa jest spowodowane infekcją bakteryjną. Może występować samodzielnie lub pojawić się w wyniku uszkodzenia skóry w przebiegu innych schorzeń dermatologicznych. Objawami bakteryjnego zapalenia skóry u psa są często bolesne krosty, grudki i strupy. Sierść staje się matowa i szybko wypada, powodując duże ubytki. Leczenie jest długotrwałe i polega na stosowaniu miejscowych antybiotyków i leczniczych kąpieli w preparatach weterynaryjnych. Jednym z rodzajów choroby bakteryjnej jest ropne zapalenie skóry u psa. Poza wypadaniem sierści pojawia się charakterystyczny, niemiły zapach oraz ropne krostki na skórze psa. Grzybica skóry u psa Grzybica skóry u psa jest najpoważniejszą i najbardziej zaraźliwą chorobą skórną u zwierząt. Wywołują ją dermatofity, czyli mikroskopijne grzyby. Do zarażenia dochodzi w wyniku kontaktu z innym czworonogiem, przez kurz, pył, pchły, muchy. Często dermatofity bytują fizjologicznie na skórze psa, a wywołują chorobę w okresie spadku odporności zwierzęcia. Do objawów grzybicy skóry zalicza się: wypadanie sierści psa (pojawiają się łyse placki), popielaty nalot i grudki na skórze z czerwoną obwódką, łupież. Co ważne, zakażenie grzybami nie powoduje świądu ani żadnych objawów ogólnych. Zlokalizowane jest głównie na nosie, za uszami, na brzuchu, kończynach i ogonie. Leczenie grzybicy skóry u psa polega na stosowaniu maści, kąpieli i leków doustnych. Musi być poprzedzone wygoleniem sierści pupila, aby usunąć zakażony włos i ułatwić dostęp leków do zmian skórnych. Właściciel czworonoga powinien zachować ostrożność, ponieważ może łatwo zarazić się niektórymi chorobami grzybiczymi skóry od psa. Jak złagodzić swędzenie skóry u psa? Uporczywe drapanie się psa w przebiegu chorób dermatologicznych może prowadzić do powstawania ran i zakażeń bakteryjnych, które opóźnią leczenie i zaostrzą objawy. Aby złagodzić swędzenie skóry u psa, należy w pierwszej kolejności rozpocząć leczenie choroby je wywołującej. Należy stosować letnie kąpiele z użyciem delikatnego hipoalergicznego środka myjącego. Można także zamoczyć same łapy psa w chłodnej wodzie z dodatkiem mączki owsianej. Ważne jest regularne pranie legowiska oraz odkurzanie dywanów, ponieważ kurz jest najczęstszą przyczyną alergii. Pies, który ma problemy skórne, powinien spożywać specjalną weterynaryjną karmę dla alergików. Zobacz także:Zobacz wideo: Pies w miejskiej dżungli. Co zrobić z pupilem w czasie wakacji?Autor: Adrian AdamczykŹródło zdjęcia głównego: Digital Vision

rak skóry u psa zdjęcia