Buy PN EN ISO 11507 : 2008 PAINTS AND VARNISHES - EXPOSURE OF COATINGS TO ARTIFICIAL WEATHERING - EXPOSURE TO FLUORESCENT UV LAMPS AND WATER from SAI Global Frhere Ausgaben DIN V ENV ISO 11079: 1998-05 DIN EN ISO 11079:2008-04 3 Nationaler Anhang NA (informativ) Literaturhinweise DIN EN ISO 7726, Umgebungsklima Instru PN EN ISO 1307 : SEP 2008. Current. Add to Watchlist. RUBBER AND PLASTICS HOSES - HOSE SIZES, MINIMUM AND MAXIMUM INSIDE DIAMETERS, AND TOLERANCES ON CUT-TO-LENGTH HOSES. Ergonomics of the thermal environment -- Determination and interpretation of cold stress when using required clothing insulation (IREQ) and local cooling effects EN 1997-1 przeznaczono dla użytkowników, EN-1997-1 przeznaczono do stosowania rozdziałów EN 1997-1 uzupełniono: Załącznik krajowy do EN 1997-1 do projektowania geotechnicznego, projektantów, wykonawców i władz. łącznie Gdy stosuje się EN 1997-1 w praktyce, zaleca i warunki podane w 1.3. 12 Eurokodu 7 z EN 1990 i EN 1991 do EN 1999 vapour resistance under steady-state conditions (sweating guarded-hotplate test) (ISO 11092:1993) EN ISO 9237 Textiles — Determination of permeability of fabrics to air (ISO 9237:1995) EN ISO 15831 Clothing — Physiological effects — Measurement of thermal insulation by means of a thermal manikin (ISO 15831:2004) . Warunki pracyBhp w środowisku pracy 29 grudnia 2009 Pytanie: Pytanie: Czym jest wskaźnik siły chłodzącej powietrza? W jaki sposób go obliczyć? Odpowiedź: Wskaźnik WCI służy do obliczania miejscowego działania zimnego środowiska termicznego na organizm ludzki (np. twarz, ręce). Przy pomocy empirycznego wskaźnika siły chłodzącej powietrza WCI (z ang. wind-chill index) jest obliczany tzw. zimny stres miejscowy mogący powodować np. odmrożenia. Miejscowe działanie zimnego środowiska termicznego należy oceniać za pomocą wskaźnika siły chłodzącej powietrza WCI wyrażonego w kilokaloriach na metr kwadratowy i godzinę. Wytyczne dotyczące pomiarów Normą, przedstawiającą wytyczne dotyczące wymaganych pomiarów, obliczenia oraz określania wartości granicznych WCI jest PN-EN ISO 11079:2008. „Ergonomia środowiska termicznego. Wyznaczanie i interpretacja stresu termicznego wynikającego z ekspozycji na środowisko zimne z uwzględnieniem wymaganej izolacyjności cieplnej odzieży (IREQ) oraz wpływu wychłodzenia miejscowego”. Norma ta zastąpiła wycofaną w czerwcu 2008r. normę PN-N-08009:1987. „Ergonomia. Środowiska zimne. Metoda oceny ujemnego obciążenia termicznego oparta na wskaźnikach WCI i IREQ”. Obliczanie wartości wskaźnika WCI Obliczenie wartości wskaźnika obywa się na podstawie pomiarów temperatury i prędkości powietrza. W pierwszej kolejności dokonuje się pomiarów temperatury powietrza i prędkości ruchu powietrza bezpośrednio na stanowisku pracy. Następnie wyniki pomiarów są uśredniane dla sumarycznego czasu przeprowadzanych pomiarów i podstawiane do wzoru. Końcową czynnością jest porównanie uzyskanych wyników z wartościami zamieszczonymi w normie. Zgodnie z powyższą normą wskaźnik oblicza się wg wzoru: WCI = (10,45 + 10√ Var - Var) x (33 - ta) gdzie: WCI - wskaźnik siły chłodzącej wiatru, w kcal/m2h, Var - prędkość ruchu powietrza, w m/s, ta - temperatura powietrza, w °C. Szacowanie stopnia ryzyka odmrożeń Wielkość wskaźnika pozwala oszacować stopień ryzyka odmrożeń poszczególnych części ciała. Zgodnie z zapisami w normie ryzyko to jest duże, gdy WCI jest większe lub równe 2000 kcal/m2h. W takiej sytuacji ekspozycja na zimno jest bezwzględnie zabroniona. Jeżeli obliczony wskaźnik jest mniejszy od 2000 kcal/m2h, ale większy lub równy 1200 kcal/m2h (1200 ≤ WCI < 2000), ryzyko jest średnie, a dozwolony czas przebywania w takich warunkach musi być skrócony zgodnie z zapisami w normie i wynosi on w zależności od wielkości wskaźnika siły chłodzącej od 5 do 25 min. Ekspozycja ciągła jest dopuszczalna, gdy WCI < 1200 kcal/m2h, czyli występuje małe ryzyko odmrożenia. Inaczej mówiąc w ciągu 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy dopuszczalne wartości wskaźnika WCI nie mogą przekraczać 1200 kcal*m-2*h-1. Należy pamiętać, że bez sięgnięcia do normy, posiadania odpowiednich przyrządów pomiarowych (termometr, anemometr) nie ma możliwości obliczenia wskaźnika WCI na stanowisku pracy. Podstawa prawna rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ( z 2002 r. nr 217, poz. 1833) Autor: Lesław Zieliński były główny inżynier zarządzania bezpieczeństwem pracy, rejestrowany audytor pomocniczy SZBP wg ISRS Autor: Lesław ZielińskiOd 1997 roku zajmuje się tematyką oceny ryzyka zawodowego, zarządzania bhp, pracy służby bhp. Były główny inżynier zarządzania bezpieczeństwem pracy w KGHM Polska Miedź SA - O/ZG ”Lubin” . Rejestrowany audytor pomocniczy SZBP wg ISRS. Autor wielu opracowań kart oceny ryzyka zawodowego, instrukcji i programów szkoleń bhp dla różnych stanowisk pracy w przemyśle i usługach. Prowadzi szkolenia otwarte oraz dedykowane z zagadnień bhp. Miejsce szkolenia: Kalisz - siedziba PG BHPData szkolenia: 2021-10-08 08:30Typ szkolenia: Laboratorium Program szkolenia Podstawowe pojęcia i definicje związane z badaniami mikroklimatu w środowisku pracy. Przepisy prawne związane z badaniami mikroklimatu w środowisku pracy. Normy przedmiotowe dotyczące wykonywania pomiarów parametrów środowisk termicznych. Wyposażenie pomiarowe do pomiarów parametrów mikroklimatu. Badanie parametrów środowiska termicznego umiarkowanego według PN-EN ISO 7730:2006. Badanie parametrów środowiska termicznego gorącego według PN-EN ISO 7243:2018-01. Badanie parametrów środowiska termicznego zimnego według PN-EN ISO 11079:2008. Szacowanie izolacyjności cieplnej odzieży według PN-EN ISO 9920:2009. Metody szacowania tempa metabolizmu według PN-EN ISO 8996:2005. Przykłady weryfikacji metod pomiaru dla wszystkich typów mikroklimatu. Oszacowanie i ocena niepewności pomiarów parametrów mikroklimatu. Elementy potwierdzania ważności wyników w badaniach mikroklimatu. Zawartość sprawozdania z badań. Dlaczego warto wziąć udział w szkoleniu? Uczestnicy szkolenia nabywają praktyczną wiedzę i umiejętności zgodnie z powyższym programem szkolenia. Prowadzący szkolenie Grzegorz Jenczała Prowadzący szkolenie to konsultant/doradca techniczny i systemowy w zakresie badań środowiska pracy w wielu laboratoriach środowiskowych. Etatowy pracownik Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Krakowie w Oddziale Laboratoryjnym w Dziele Analiz Instrumentalnych. 17 lat stażu pracy w branży badań czynników szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych na stanowiskach pracy. Od 5 lat auditor techniczny PCA. Prowadzi własną firmę szkoleniowo-doradczą, przeprowadza audity wewnętrzne oraz szkolenia z zakresu badań środowiska pracy i zagadnień systemowych. Przez cały czas stopniowo powiększa swoje kompetencje zawodowe, a wykonywanie badań w terenie i praca z ludźmi jest dla niego wielką przyjemnością i pasją. Termin szkolenia: 8 października 2021 r. (piątek) godziny zajęć: 8:30 - 15:30 Miejsce szkolenia: Polska Grupa BHP sp. z ul. Zielona 18 62-800 Kalisz Tel. 603 499 090; 602 376 792 e-mail: biuro@ Organizator: Koszt 450,00 netto za osobę Proponowany nocleg: (obok miejsca szkolenia znajduje się hotel) Villa Stary Kalisz ul. Polna 63B 62-800 Kalisz +48 531 531 741 +48 62 599 95 95 +48 62 598 55 56 recepcja@ Szkolenie skierowane jest dla laboratoriów przygotowujących się do akredytacji metody badawczej oraz laboratoriów posiadających wdrożony system do góry strony Czym jest mikroklimat zimny? Mikroklimat zimny odnosi się do warunków środowiska termicznego, dla których temperatura powietrza wynosi poniżej 10°C, a prędkość ruchu powietrza i jego wilgotność względna są większe od 0,1 m/s2 i 5%. Jaki jest wpływ mikroklimatu zimnego na nasze zdrowie? Człowiek należy do ustrojów homeotermicznych, a jego organizm dąży do utrzymywania stałej temperatury wewnętrznej w zakresie 37°C ±0,3 K. W organizmie człowieka występują dynamiczne zmiany, będące reakcją na zakłócenia wewnętrzne (np. wykonywanie ćwiczeń, ciężka praca fizyczna) oraz zewnętrzne (np. przebywanie w zimnym środowisku, zmiana odzieży). Priorytetem dla organizmu jest utrzymanie stałej temperatury wewnętrznej głowy, klatki piersiowej, w których znajdują się najważniejsze narządy organizmu człowieka (mózg, serce i płuca). Mikroklimat zimny może oddziaływać na całe ciało osoby eksponowanej lub na jego obszar nieprzykryty odzieżą. W pierwszym przypadku może dojść do wychłodzenia całego ciała, a w konsekwencji do hipotermii, czyli obniżenia temperatury wewnętrznej, natomiast w drugim miejscowe działanie zimna może powodować odmrożenia skóry. Ekspozycja na środowisko zimne może powodować spadek skupienia, zaburzenia świadomości a w najgorszym przypadku może doprowadzić do ciężkiej hipotermii, a nawet śmierci. Na jakich stanowiskach pracy występuje mikroklimat zimny? W pracy zawodowej spotyka się dwa rodzaje stanowisk pracy, gdzie występuje zimne środowisko: stanowiska na otwartej przestrzeni w zimnej porze roku (np. roboty budowlane, drogowe),stanowiska w komorach klimatycznych - chłodniach i w komorach klimatycznych (chłodniach i mroźniach) jest bardziej obciążająca dla pracowników, niż ta uwarunkowana zmiennością sezonowa (na otwartej przestrzeni), gdyż z wyjątkiem pory zimowej, pracownik doznaje oddziaływania dużych różnic temperatur powietrza między warunkami w chłodni i mroźni, a warunkami na zewnątrz budynku. Szczególnie latem różnice te osiągają znaczne wartości. Jak mierzy się mikroklimat zimny na stanowiskach pracy? Pracodawca/służba bhp określa stanowiska pracy, na których występuje zagrożenie mikroklimatem zimnym oraz jego w porozumieniu z pracownikami ustala chronometraż wykonywanych czynności na badanym stanowisku (czas narażenia).Pomiar mikroklimatu, może wykonać akredytowane laboratorium badawcze, które posiada urządzenie w postaci miernika mikroklimatu wyposażony w zestaw sond pomiaru Ta (temperatura powietrza), Tg (temperatura poczernionej kuli), Tnw (temperatura naturalna wilgotna), Rh (wilgotność względna) i Va (prędkość powietrza). Do określenia obciążenia cieplnego (długu cieplnego) w środowisku zimnym stosowany jest wskaźnik IREQ (Required Clothing Insulation) oraz twc (wind chill temperature) mówiącej o dopuszczalnym wychłodzeniu miejscowym organizmu oraz wpływu chłodzenia przyrządów pomiarowych używamy? Pomiary mikroklimatu wykonujemy na podstawie Cer­ty­fi­katu Akre­dy­ta­cji wy­da­nego przez Pol­skie Cen­trum Akre­dy­ta­cji o nr AB 1695. Badania mikroklimatu zimnego na stanowiskach pracy, realizujemy zgodnie z normą PN-EN ISO 11079:2008+Ap1:2013-10. Do badania mikroklimatu zimnego używamy miernik EHA MM203 oraz wzorców kontrolnych, za pomocą których sprawdzamy miernik przed rozpoczęciem i po zakończeniu każdego pomiaru. Sprawdzenie takie daje pewność, że wynik pomiaru jest prawidłowy i nie ma konieczności jego powtarzania. Jakie są wartości dopuszczalne ze względu na ochronę zdrowia człowieka? Wyznaczane parametry mikroklimatu zimnego w środowisku pracy: IREQneutral izolacyjność termiczna odzieży wymagana w celu zapewnienia pracującemu warunków termoneutralnych, tj. równowagi cieplnej utrzymywanej na prawidłowym poziomie średniej temperatury ciała na poziomie 30°C. Przy zastosowaniu odzieży o wartości izolacyjności równej IREQneutral nie występuje wychłodzenie ciała człowieka, jednakże zalecane jest również określenie dopuszczalnego czasu ekspozycji minimalna wartość wymaganej izolacji termicznej odzieży w celu utrzymania równowagi termicznej organizmu na stałym poziomie, przy założeniu niższej od prawidłowej, ale dopuszczalnej wartości średniej temperatury ciała. Przy zastosowaniu odzieży o izolacyjności równej IREQmin wystąpi niewielkie wychłodzenie organizmu, w szczególności obwodowych części ciała (dłonie, stopy).Przedział między IREQmin i IREQneutral jest określany jako strefa bezpieczna odzieży, w której mieszczą się wartości izolacyjności odzieży zapewniające właściwą ochronę przed środowiskiem zimnym. Przy zastosowaniu odzieży o izolacji niższej niż IREQmin istnieje ryzyko postępującego wychładzania organizmu. Z kolei wartości wyższe od IREQneutral będą powodowały przegrzanie dopuszczalne miejscowe wychłodzenie organizmu. W zależności od wartości wskaźnika tWC dopuszczalny czas ekspozycji zmienia się zgodnie z poniższymi zależnościami:Wykonaliśmy pomiar mikroklimatu i co dalej? O wynikach badań pracodawca ma obowiązek niezwłoczne poinformować podstawie wyników badań i pomiarów pracodawca prowadzi na bieżąco rejestr czynników szkodliwych dla zdrowia występujących na stanowisku pracy. Rejestry muszą być przechowywane przez okres 40 lat, licząc od daty ostatniego ocenę ryzyka zawodowego związaną z narażeniem pracowników na mikroklimat zimny i inne czynniki szkodliwe w oparciu o wynik pomiarów na podstawie wielkości charakteryzujących narażenie (np. wg. skali trójstopniowej PN-N-18002:2011).W sytuacji przekroczenia najwyższych dopuszczalnych natężeń (NDN) pracodawca ma obowiązek eliminować u źródła ryzyko zawodowe związane z narażeniem na mikroklimat zimny lub ograniczać je do możliwie najmniejszego poziomu, uwzględniając dostępne rozwiązania techniczne oraz postęp naukowo-techniczny. Current Current Current The latest, up-to-date edition. Add to Watchlist This Standard has been added successfully to your Watchlist. Please visit My Watchlist to see all standards that you are watching. We could not add this standard to your Watchlist. Please retry or contact support for assistance. You need to be logged in to add this standard to your Watchlist. Please log in now or create an account to add. You already added this Product in the Watchlist. ERGONOMICS OF THE THERMAL ENVIRONMENT - DETERMINATION AND INTERPRETATION OF COLD STRESS WHEN USING REQUIRED CLOTHING INSULATION (IREQ) AND LOCAL COOLING EFFECTS (ISO 11079:2007) Available format(s): Language(s): Published date: 12-01-2013 Publisher: Polish Committee for Standardization Add to Watchlist Email this page Print Copy quick link to this Standard Sorry this product is not available in your region. Add To Cart Access your standards online with a subscription Features Simple online access to standards, technical information and regulations Critical updates of standards and customisable alerts and notifications Multi - user online standards collection: secure, flexibile and cost effective Anna BOGDAN Celem projektantów i wykonawców instalacji wentylacyjno-klimatyzacyjnych powinno być dążenie do tworzenia środowiska komfortowego cieplnie dla użytkowników. W rzeczywistości jednak zmiany wprowadzane już na etapie zagospodarowania pomieszczeń i lokalizacji stanowisk pracy mogą powodować, że nie dla każdego pracownika środowisko cieplne będzie komfortowe. Z tej przyczyny warto jest przeprowadzić badania środowiska cieplnego w pomieszczeniach i na podstawie ich wyników dokonać niezbędnych zmian, które spowodują zmniejszenie dyskomfortu lub też obciążenia cieplnego pracowników. Metody pomiaru mikroklimatu w pomieszczeniach przedstawione są w następujących normach: PN-EN ISO 7730:2006 Ergonomia środowiska termicznego. Analityczne wyznaczanie i interpretacja komfortu termicznego z zastosowaniem obliczania wskaźników PMV i PPD oraz kryteriów lokalnego komfortu termicznego (oryg.), PN-EN 27243:2005 Środowiska gorące. Wyznaczanie obciążenia termicznego działającego na człowieka podczas pracy, oparte na wskaźniku WBGT, PN-EN ISO 11079:2008 Ergonomia środowiska termicznego. Wyznaczanie i interpretacja stresu termicznego wynikającego z ekspozycji na środowisko zimne z uwzględnieniem wymaganej izolacyjności cieplnej odzieży (IREQ) oraz wpływu wychłodzenia miejscowego (oryg.), PN-EN ISO 7726:2002 Ergonomia środowiska termicznego. Przyrządy do pomiaru wielkości fi zycznych (oryg.). Wszystkie te normy mają na celu ocenę wymiany ciepła między człowiekiem i otoczeniem, a w konsekwencji sprawdzenie ryzyka wystąpienia dyskomfortu lub stresu (obciążenia) cieplnego. W niniejszym artykule przybliżono metody prowadzenia pomiarów, a także szczegółowo opisano wymagania, jakie powinna spełniać aparatura pomiarowa stosowana w tego rodzaju badaniach. Metody prowadzenia pomiarów Ogólnie ocena wpływu mikroklimatu na organizm człowieka realizowana jest w ramach 3 etapów: Wizja lokalna, przygotowanie do badań, wyznaczenie punktów pomiarowych, ustalenie chronometrażu ekspozycji pracowników na zmienne warunki środowiska termicznego itp. Pomiar parametrów środowiska termicznego, ocena elementów indywidualnych pracowników, tj. tempa metabolizmu oraz izolacyjności cieplnej odzieży. Określenie wartości wskaźnika odpowiedniego dla danego rodzaju środowiska termicznego oraz porównanie tej wartości z wartościami dopuszczalnymi określonymi w normie. W zależności od rodzaju środowiska cieplnego występującego w pomieszczeniu należy pamiętać, że w poszczególnych przestrzeniach w pomieszczeniu parametry środowiska cieplnego mogą się różnić, w zależności od usytuowania stanowiska pracy wobec okien i przegród wewnętrznych i zewnętrznych, lokalizacji nawiewników lub też innych elementów mających wpływ na środowisko cieplne (grzejniki, belki chłodzące itp.). Z tej przyczyny bardzo istotne jest poprawne zlokalizowanie punktów pomiarowych. Jednocześnie środowisko cieplne, szczególnie gorące, może zmieniać się również wraz z wysokością pomieszczenia. Z tej przyczyny, aby w sposób reprezentatywny ocenić jego wpływ na organizm człowieka, należy pomiary prowadzić jednocześnie na 3 wysokościach reprezentujących głowę, klatkę piersiową i stopy siedzącego lub stojącego człowieka, a następnie należy uwzględnić współczynniki wagowe do obliczania wartości średnich (tab. 1.). W przypadku zmiany miejsca przebywania pracownika w czasie pracy, pomiary wszystkich parametrów powinno się przeprowadzić we wszystkich środowiskach, w których przebywa pracownik. Jeżeli jest taka możliwość, aparatura pomiarowa powinna towarzyszyć pracownikowi i analiza powinna obejmować również okresy przejściowe przemieszczania się pracownika miedzy pomieszczeniami. W przypadku, gdy niemożliwe jest wykonanie pomiarów dokładnie w miejscu pracy, należy umieścić czujniki w takich miejscach, by symulowana wymiana ciepła była taka sama jakiej podlegałby człowiek. W zależności od rodzaju środowiska cieplnego oddziaływującego na organizm człowieka, należy obliczyć odpowiednie wskaźniki i porównać uzyskaną wartość z wartościami dopuszczalnymi. W przypadku środowiska umiarkowanego zgodnie z normą PN-EN ISO 7730:2006 Ergonomia środowiska termicznego. Analityczne wyznaczanie i interpretacja komfortu termicznego z zastosowaniem obliczania wskaźników PMV i PPD oraz kryteriów lokalnego komfortu termicznego (oryg) do oceny komfortu cieplnego całego ciała stosowane są wskaźniki PMV i PPD, natomiast do wystąpienia ryzyka dyskomfortu miejscowego – wskaźniki PD i DR. Jednocześnie, oprócz badań parametrów mikroklimatu należy przeprowadzić ocenę tempa metabolizmu oraz izolacyj ności cieplnej odzieży. W każdej z norm znajdują się odpowiednie tabele pomagające w oszacowaniu zarówno ilości ciepła produkowanego przez organizm jak i przenikającego przez odzież. Obliczone wartości odpowiednich wskaźników należy porównać z wartościami dopuszczalnymi przedstawionymi w odpowiednich normach. W przypadku dyskomfortu miejscowego – obliczone wartości chwilowe należy wstawić do odpowiedniego wzoru i przeanalizować czy w ciągu całego dnia (8 godzin) wystąpił dyskomfort miejscowy. Dopuszczalne wartości dyskomfortu ogólnego miejscowego zamieszczono w tabeli 2. Korzystając z tabeli 2. należy pamiętać, że kategoria A są to pomieszczenia o szczególnie wysokich wymaganiach odnośnie środowiska termicznego (np. szpitale, przedszkola), kategoria B – pomieszczenia biurowe, kategoria C – pomieszczenia biurowe o obniżonym standardzie. W przypadku wystąpienia dyskomfortu ogólnego lub miejscowego, na podstawie wyników badań można określić przyczynę i podać konkretne rozwiązania poprawiające warunki środowiska pracy, np. obniżenie temperatury powietrza w okresie lata lub też obniżenie prędkości powietrza zimą, zastosowania przysłon zaciemniających okna itp. Aparatura pomiarowa Wymagania odnośnie aparatury pomiarowej stosowanej do badań przedstawione są w normie PN-EN ISO 7726:2002 Ergonomia środowiska termicznego. Przyrządy do pomiaru wielkości fi zycznych (oryg.). Zakres normy obejmuje następujące parametry mikroklimatu wewnętrznego: temperatura powietrza, średnia temperatura promieniowania oraz temperatura promieniowania powierzchni, bezwzględna wilgotność powietrza, temperatura powietrza, prędkość powietrza, temperatura operacyjna. W zależności od tego, jakiego rodzaju planowane są badania, tj. czy na stanowisku pracy występuje środowisko zimne lub gorące czy też środowisko umiarkowane, wprowadzono w normie dwie klasy wymagań dotyczących aparatury pomiarowej – klasa C dotycząca środowiska umiarkowanego i badań związanych z komfortem cieplnym oraz klasa S – badania w środowisku gorącym lub zimnym – występowanie stresu cieplnego. Temperatura powietrza (...) Średnia temperatura promieniowania (...) Wilgotność bezwzględna i względna (...) Prędkość przepływu powietrza (...) Temperatura operacyjna (...) Podsumowanie Na odczucie komfortu pracownika wpływa zbiorcza kombinacja wrażeń wizualnych, słuchowych, namacalnych i cieplnych, jakie pojawiają się w danym środowisku, które wynikają ze zmian w zakresie następujących warunków: temperatura otaczającego powietrza, temperatura promieniowania otaczających powierzchni, wilgotność i prędkość powietrza, zapachy, ilość kurzu, walory estetyczne, natężenie hałasu, oświetlenie. Z przytoczonych parametrów jedynie pierwsze cztery wpływają na komfort cieplny człowieka, który zależy w dużym stopniu również od metabolizmu człowieka, aktywności oraz indywidualnej zdolności do przystosowania się do zmian. Pomimo, że człowiek ma zdolność adaptacji do bardzo zmiennych i niekorzystnych warunków klimatycznych, efektywność pracowników wykonywujących określone zadania zależy w dużej mierze od warunków środowiska, w którym przebywają. Zapewnienie pracownikom poczucia komfortu cieplnego poprzez dobór i regulację odpowiednich parametrów środowiska pracy przekłada się m. in na: zwiększenie stopnia skupienia nad wykonywanym zadaniem, zmieszenie ilości popełnianych błędów, zwiększenie wydajności i jakości produktów i usług, ograniczenie ilości nieobecności w pracy wynikających z chorób, ograniczenie ilości wypadków przy pracy i innych zagrożeń zdrowotnych (jak np. chorób układu oddechowego). Z tej przyczyny warto jest dążyć, aby środowisko zamknięte, w którym przebywa się często nawet 90% czasu było komfortowe i zgodne z preferencjami każdego użytkownika. Publikacja przygotowana w ramach projektu nr NR04-0018-10 finansowanego w latach 2011÷2014 przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju.

pn en iso 11079 2008